Muhtar Çakmak Hikayesi

Muhtar Çakmak Hikayesi…

İnsanlar ilk çağlarda ateş yakmak için çok uğraşırlarmış. Günün birinde çakmak bulununca işler kolaylaşmış, artık emek çekmeden ateş yakmak mümkün hale gelmiş. Köyün birine de bir çakmak getirmişler, çakmak o kadar kıymetliymiş ki sağı-solu yakmaması, yanlış işlerde kullanmaması için güvenilir birine teslim etmek gerekiyormuş. Köylüleri toplayıp bu ateş aletini kime verelim diye sormuşlar, düşünmüşler ve çakmağı muhtara vermeyi kararlaştırmışlar. Çakmağı ihtiyaç duydukça muhtardan alır, ateşimizi yakar, sonra geri muhtara veririz demişler.

Muhtar çakmağı alınca ateşin sahibi olarak giderek saygınlığı artmış, etrafında dalkavuklar, yağcılar toplanmaya başlamış. Saygı arttıkça muhtarın kibri de büyümüş. Etrafından daha çok saygı, daha çok korku beklemeye başlamış. Ateşi kendine verenin köylüler olduğunu unutmuş. Dalkavukların da tahrikleri ile ateşi baskı ve korkutmak için kullanmaya başlamış, kiminin evini, kiminin tarlasını yakmış. Tarlalar sürülemez, evler yaşanamaz hale gelmiş. Muhtarın baskısı yüzünden köylüler yavaş yavaş köyden ayrılmaya başlamışlar. Ticaret durmuş, köye gelen çerçilerin ayağı kesilmiş, çevre köyler gelişirken muhtarın köyü giderek gerilemiş.

Muhtarın köylülerinden biri, kendileri gerilerken çevre köylerin niçin geliştiğini merak edip çevre köylerden birine gitmiş. Oradaki zenginliği, bağı bahçeyi görünce köylülere sormuş;

-Sizde çakmak yok mu? Köylüler:

-“Var.” demişler. Muhtarın köylüsü:

-“Peki sizin köy böyle nasıl gelişti, bağınız, bahçeniz yanmadan nasıl böyle kaldı, bizim köyde her şey tarumar oldu?” demiş. Diğer köydekiler:

-“Yoksa siz çakmağı bir kişiye mi verdiniz?” demişler. Köyü yanan adam da:

-“Evet, biz çakmağı muhtara verdik.” demiş. Köylüler de:

-“Eyvah! büyük yanlış yapmışsınız, hiç çakmak bir kişiye verilir mi?” demişler. Bunun üzerine adam da:

-“Biz en güvendiğimiz kişi muhtar olduğu için çakmağı ona verdik, siz öyle yapmadınız mı?” diye sormuş. Köylüler de:

-“Hayır, biz öyle yapmadık, biz çakmağı bir kişiye verdik, çakmak taşını başka bir kişiye, benzinini başkasına verdik. Ateş yakmak için üçünün bir araya gelmesi gerekiyor. Biri yanlış bir şey yapacak olursa, ötekiler izin vermiyor.” demişler. Muhtara güvenerek çakmağın ona verilmesi gerektiğini düşünen köylü yanlış yaptığını anlayarak:

-“Desenize biz hepsini bir kişiye vermekle kendi kendimizi yakmışız.” demiş.

Siz de muhtar ve çakmak hikayesi hakkındaki düşüncelerinizi yorum kısmından paylaşabilirsiniz…